Afscheid

Thuis, eindelijk thuis en ik ben kapot. 
Mijn hart doet pijn, heel erg pijn. 
Afscheid nemen van hem terwijl ik ten diepste zijn wezen kan zien en hij het mij laat zien;
is prachtig, liefdevol en definitief.
Ik bid tot God en smeek Hem om mijn hart open te houden, 
terwijl ik het uitschreeuw van de pijn, 
mijn hart doet zo zeer dat mijn lijf het bijna niet trekt.
Door mijn tranen heen voel ik dat mijn hart open blijft, hoe wonderlijk. 
Dit leven, mijn leven met de pijn en mijn gewonde hart.
De kleuren om me heen zijn diep en sterk, 
indringend en ik ben opgenomen door de wereld, de liefde en pijn.
Hoe mooi en wreed.

2 dec 2007