Terug kijkend naar het afgelopen jaar val ik stil in verwondering.
Wat een jaar, wat een totale omwenteling in mijn leven. Hoge pieken van emoties en gevoelens, diepe dalen wat eenzaamheid betreft, angst overwonnen om toch met heel mijn hart te kiezen voor een nieuw leven. Boaz. Hij heeft met volle overgave gekozen voor zijn leven en geniet er ook met volle overgave van, wat een geschenk.
Hij raakt niet alleen mijn gezin aan met zijn liefde, maar ook anderen; hij opent vele harten en ik ben niet eens verwonderd. Ik wist het, ik wist dat hij dat zou doen.
Mijn zwangerschap was zacht en liefdevol, stil gelukkig, uitbundig overborrelend van levensvreugde. Opnieuw fantastisch sprankelend in het dragen van Bo, mijn lichaam was top, ongelofelijk hoe ik er van genoten heb. Dit was mijn gelukkigste zwangerschap, tot grote vreugde en verwondering van anderen. Liefde en steun uit onverwachte hoeken en nog steeds; ik ben gezegend met zoveel lieve vrienden en vriendinnen.
Maar ook was er veel afkeuring , doodzwijgen, onbegrip en afhakende vriendschappen.
Deze keuze heeft me gesterkt en trots gemaakt; ik kan het helemaal alleen. Sterker nog; mijn leven is niet krapper geworden; wat ik vreesde; maar ruimer. Voller ja, haha, dat beslist, maar met zoveel meer liefde.
Het klopt met wie ik ben, er zullen nog meer omwentelingen komen, ik ben niet langer bang, ik heb mijn lef en sprankelende zelf terug gevonden en ren, omarm, bespring mijn leven met een open hart.
Hij raakt niet alleen mijn gezin aan met zijn liefde, maar ook anderen; hij opent vele harten en ik ben niet eens verwonderd. Ik wist het, ik wist dat hij dat zou doen.
Mijn zwangerschap was zacht en liefdevol, stil gelukkig, uitbundig overborrelend van levensvreugde. Opnieuw fantastisch sprankelend in het dragen van Bo, mijn lichaam was top, ongelofelijk hoe ik er van genoten heb. Dit was mijn gelukkigste zwangerschap, tot grote vreugde en verwondering van anderen. Liefde en steun uit onverwachte hoeken en nog steeds; ik ben gezegend met zoveel lieve vrienden en vriendinnen.
Maar ook was er veel afkeuring , doodzwijgen, onbegrip en afhakende vriendschappen.
Deze keuze heeft me gesterkt en trots gemaakt; ik kan het helemaal alleen. Sterker nog; mijn leven is niet krapper geworden; wat ik vreesde; maar ruimer. Voller ja, haha, dat beslist, maar met zoveel meer liefde.
Het klopt met wie ik ben, er zullen nog meer omwentelingen komen, ik ben niet langer bang, ik heb mijn lef en sprankelende zelf terug gevonden en ren, omarm, bespring mijn leven met een open hart.
29 dec 2008
Geen opmerkingen:
Een reactie posten