Het kleine meisje met de rode laarsjes

Ze staat daar 
met haar rode laarsjes in de plas. 
Haar haartjes nat van de regen, 
verloren, als bevroren. 
Haar voetje weet waar ze heen moet, 
maar ze durft niet. 
Dat voetje is lastig en vervelend, 
ze stampt van woede in de plas. 
Ze weet dat niemand haar gelooft, 
ook al smeken haar ogen; 
want ze weet de woorden niet. 
Weg is de vertrouwde binnenwereld, 
haar eigen waarheid verloren, 
met de schuld en de schrik. 
Angstig verlangt ze naar huis, 
of een plek waar ze haar waarheid kunnen zien. 
Papa is dood, 
opa kan niet vechten. 
Bevend van woede staat ze stijf 
en dwingt zich stil. 
Ze weet maar één plek 
waar ze kan schuilen. 
Haar geheime droomwereld 
ook al is ze daar alleen, 
alles kan gebeuren. 
Haar voetje weet ook daar de weg. 
Ze lacht 
en huppelend stapt ze er in. 

5 sep 2009, 13:26