Mijn keukentafel is een bijzonder plek aan het worden in mijn huis. Aan het kleine tafeltje met de krukjes worden hele gesprekken gevoerd; intieme gesprekken vanuit het hart met mijn lieve inwonende vriendin; er worden plannen gemaakt, regeldingen besproken, roddels verteld, emotionele uitbarstingen ter plekke gevolgd. De favoriete plek om koffie te drinken en wordt er driftig gerookt bij het open raam als het nodig is.
Het uitzicht op het parkje is geruststellend afwisselend met de seizoenen. Daar overpeins ik mijn gevoelens en gedachten in de vroege ochtend, als Mimi de poes langs mijn benen strijkt. De bomen zijn stille getuigen, het groen licht op en de kleuren worden intenser als soms de energie even verschuift.
Er vinden nieuwe onverwachte ontmoetingen plaats, er worden nieuwe vriendschappen gesloten, oude hersteld, matches gemaakt, er wordt gelachen op die kleine warme plek in mijn huis. Er wordt zelfs wel eens afgeluisterd bij het raam in de nacht en is de desbetreffende persoon verbaasd over de diepte en oprechtheid van onze gesprekken.
Het is de plek waar Boaz voor het eerst enthousiast met zijn handjes op de tafel slaat terwijl hij verrukt is over het bloemetjespatroon, waar ik met de kinderen hele gesprekken heb, over wat we leuk vinden, wat ons raakt en beweegt. Er worden ruzies`bijgelegd, bij de tafel gehangen om door te kletsen terwijl de ander aan het koken is.
De kinderen weten dat het onze plek is; dat daar heel veel gebeurd en rommelen rond in het huis; weten het tafeltje te vinden als er wat gebeurd.
Het is de favoriete plek om relaties te bespreken, om tot nieuwe inzichten te komen, waar geluisterd en meegeleefd wordt.
Mijn vrienden kennen deze warme kleine plek, het is als een kleine ruimte binnen het grote warme huis, verbonden met de wereld waarin je je beweegt. Iedereen die een open hart heeft is welkom aan mijn keukentafeltje.
Daar gebeurd het.
Het uitzicht op het parkje is geruststellend afwisselend met de seizoenen. Daar overpeins ik mijn gevoelens en gedachten in de vroege ochtend, als Mimi de poes langs mijn benen strijkt. De bomen zijn stille getuigen, het groen licht op en de kleuren worden intenser als soms de energie even verschuift.
Er vinden nieuwe onverwachte ontmoetingen plaats, er worden nieuwe vriendschappen gesloten, oude hersteld, matches gemaakt, er wordt gelachen op die kleine warme plek in mijn huis. Er wordt zelfs wel eens afgeluisterd bij het raam in de nacht en is de desbetreffende persoon verbaasd over de diepte en oprechtheid van onze gesprekken.
Het is de plek waar Boaz voor het eerst enthousiast met zijn handjes op de tafel slaat terwijl hij verrukt is over het bloemetjespatroon, waar ik met de kinderen hele gesprekken heb, over wat we leuk vinden, wat ons raakt en beweegt. Er worden ruzies`bijgelegd, bij de tafel gehangen om door te kletsen terwijl de ander aan het koken is.
De kinderen weten dat het onze plek is; dat daar heel veel gebeurd en rommelen rond in het huis; weten het tafeltje te vinden als er wat gebeurd.
Het is de favoriete plek om relaties te bespreken, om tot nieuwe inzichten te komen, waar geluisterd en meegeleefd wordt.
Mijn vrienden kennen deze warme kleine plek, het is als een kleine ruimte binnen het grote warme huis, verbonden met de wereld waarin je je beweegt. Iedereen die een open hart heeft is welkom aan mijn keukentafeltje.
Daar gebeurd het.
5 maart 2009
Geen opmerkingen:
Een reactie posten