woensdag 24 november 2010

Mijn lach is breed als ik dit schrijf

Wonderlijk mijn leven, ik heb een relatie gewenst en gekregen; niet eentje die ik hartstochtelijk verlangde; een man naar mijn hart, maar een kindje in mijn schoot die zich voorbereid op het leven hier met mij, met mijn sprankelende kinderen, liefdevolle vrienden, zijn ziele-familie en een ieder die weet hoe hij of zij liefde moet geven en ontvangen. 

Voor het eerst sinds lange lange tijd beleef ik mijn gevoelens en emoties ongekend gelijkmatig, volledig nieuw, het maakt me blij gelukkig, het is meer dan goed zo, het klopt. 
Dit keer ben ik niet alleen maar moeder, maar ook Mos de vrouw die alle nieuwe dingen in haar leven verwelkomt. 

Toch zet het voor velen veel dingen op zijn kop, verschuiven relaties, veranderen verhoudingen, weet ik wat ik moet wegsnijden en wat ik moet omhelzen. 

Het moederschap heeft me lange tijd uitgehold, keihard gevochten heb ik, gebeden gestreden, roekeloos, angstig blind bitter doorgaand, wanhopig verlangend naar een man die naast me kon staan in een liefdesdoel. 
Nu is het heerlijk om te weten dat ik niet meer hoef te hopen op iets wat er niet is. 
Dit is het. 
Ik doe het alleen. 

En als er een man komt die werkelijk mijn hart ziet en kent, mag hij iets toe voegen in mijn leven, dan weet hij de weg te vinden naar mijn hart en huis. 

En hij zal zien dat het vruchtbaar is in mijn huis, enorm vruchtbaar met verschrikkelijk veel leven en vreugde en liefde. 
En mijn lach is breed als ik dit schrijf.
 
16 feb 2008

Geen opmerkingen:

Een reactie posten